45

- Niepotrzebna blondynka?
Był nowy, bo inaczej na pewno by ją poznał i nie robiłby trudności. Starał się
podmuch. Chryste, jak ta pogoda ją dobijała!
Podobało ci się, co? wrzeszczy matka. Ty kurwo od siedmiu boleści!
powiedziała, że spadła ze schodów. Ale on wiedział. Tyle że zamiast popatrzeć
Quincy bez pośpiechu usiadł naprzeciwko niej. Rainie musiała być bardziej zmęczona,
– Chodzi mi o dyrektora Vander Zandena. A może nie wiedział pan o tym? – Rainie
Dziesięć minut później mężczyzna spojrzał na młodszego kolegę.
- Ja też - mruknęła. - Ja też.
gangów, narkotyków. A co dopiero mówić o morderstwach. Dyspozytorce musiało się coś
– Samego pocisku nie – powiedział Sanders z cwaniackim błyskiem w oku. – Za to wiele
przybrała surowszy ton. Richard Mann poruszył się niespokojnie na krześle.
- Jeśli jest taki wspaniały, to do tej pory sam by cię znalazł. Mandy na
co Quincy. Rozumiała najgorsze rzeczy, jakie człowiek jest w stanie robić,

mężczyzna wsiadł za kierownicę i włączył silnik, by po chwili
- To jeden z moich informatorów - wyjaśniła matce; wolała nie
- Ja nie mam przyjaciół.
Kiedyś myślała, że jej życie będzie bardzo podobne do życia
- Gdybym tak zrobiła trzy lata temu, to nigdy nie dotarłabym do
wyrzutów sumienia co do Pavona. Czy była to jakaś ważna prawda o
an43
wiedziała, jak się nazywał. Zamknęła oczy i starała się uspokoić
od długotrwałego płaczu głosem. Milla dobrze znała ten stan. - Wiem,
końcu i tak się dowiedzą, a lepiej, żeby dowiedzieli się od pani. Co
rozczulał ją śmiech Diaza. Może dlatego, że był on tak rzadkim
jego ojcem. Zadawniona rana, jak sądzę. Poza tym jestem półkrwi
- Jak przemyciłeś tę giwerę aż tutaj?
długość miejscowości, ulokowały się liczne sklepy, oczywiście była
- A więc... co mają z tym wspólnego Poszukiwacze?